کافه خوندنی

مانند دیشب باد وزیدن گرفت و درخت‌های صنوبر صد ساله به وضع تاثر انگیزی به صدا درآمد. در این هنگام بود که آلیوشا داخل بیشۀ کوچک صومعه شد. تقریبا می‌دوید

آلیوشا گفت : همین است و بس! بازرس تو که ریاضت می‌کشد یک موجود تصوری بیش نیست.

بازرس گفت : آیا می‌توانم راز خودمان را از تو مخفی دارم؟ شاید میل داشته باشی آن را از دهان من بشنوی پس گوش کن؟

تو هر سه نیرو را رد کردی و بدین طریق سرمشق بدی دادی.

نگهبانان زندانی را در حجرۀ تنگ و تاریکی در ساختمان کلیسا محبوس می‌کنند. روز به سر می‌رسد و شب آغاز می‌گردد.

ایوان خنده کنان چنین آغاز کرد،

گوش کنید آقای عزیزم! گوش کنید هرگاه من این پول را بگیرم آیا سست عنصری نکرده‌ام؟ به نظر شما آلیوشا، آیا قبول این کمک پستی نیست؟

چون عصر فرا رسید با کودک به گردش پرداختم.

این بگفت و دست آلیوشا را گرفته همراه او از اطاق خارج شد.

در این اثنا او چنان بآلیوشا نزدیک شد که زانوهایشان بهم خورد و لبانش چنان منقبض گردید که تنها یک خط نازکی را تشکیل داد.

آلیوشا احساس غم شدیدی می‌کرد که با نظیر آن تا آنروز هرگز مواجه نشده بود.

زاغ سیاه از: تئودور درایزد ترجمه: پرویز داریوش