ریش گذاشتن که در اواخر قرن نوزدهم مورد پسند بود با تغییر شیوه‌هایی که در آرایش تحت تاثیر بو برومل به سبک‌هایی چون سه تیغه کردن صورت و گذاشتن سبیل‌های ترکه‌ای و باریک مانند عهد ویکتوریا تبدیل شد. به هر حال انجام اصلاح و تراش یکی از نیاز‌های همگانی بود که با ساختن دستگاه‌های بهتر امکان انجام آن در خانه به تدریج فراهم می‌شد.
در آن زمان خود تراش معمولی دارای تیغه‌ی فولادی تیزی مثل شمشیر بود و به همین دلیل به آن «تیغ گردن زنی» هم می‌گفتند. کسی که آن را به کار می‌برد ممکن بود به راحتی خود را زخمی کند. خودتراش‌های اولیه گران بودند و لازم بود مدام تیز شوند. در دهه‌ی 1880 برادران کامپفه در آمریکا یک توری مشبک در کنار تیغ خودتراش تعبیه کردند که وقتی به پوست فشرده می‌شد. فقط موهایی که لای آن می‌رفتند بریده می‌شدند. اما تیغ‌هایی که در این «خودتراش ایمن» به کار می‌رفتند چون از فولاد با کیفیت ساخته می‌شدند،بسیار گران بودند.
یکی از خانواده‌هایی که در آتش سوزی گسترده‌ی سال 1871 گرفتار شدند خانواده‌ی کینگ ژیلت آمریکایی بود. در همین آتش سوزی بود که داروندار سایروس مک کورمیک (1831) مخترع دستگاه درو برباد رفت. ژیلت که برای گذران معیشت ناگزیر شده بود به عنوان یک فروشنده‌ی دوره‌گرد کار کند هم زمان دو ایده‌ی مهم به ذهنش راه یافت. یکی ساخت خودتراشی کامل‌تر که در آن فقط لبه‌ی تیغ با پوست مماس می‌شد و لذا امکان بریدن پوست کمتر می‌شد و دوم ساخت یک مدل تجاری جدید از همین وسیله اگر این وسیله ارزان عرضه می‌شد از راه فروش لوازم یدکی آن می‌شد به سود هنگفتی رسید. می‌گویند ویلیام پینتر مخترع تشتک بطری به ژیلت گفته بود اختراع موفق اختراعی است که یک مشتری خرسند آن را بارها و بارها بخرد. ژیلت این تیغ فولادی قابل تعویض نسبتا ارزان را عمدا به طوری ساخت که با مصرف به تدریج کند می‌شد و پس از چند بار کاربرد مجبور می‌شدند آن را تعویض کنند بسیاری از سازندگان کالا با همین فلسفه به سود سرشار رسیدند.
متخصصان امر به ژیلت اطمینان دادند که تیغ‌های فلزی این چنین باریک و محکم و ارزان که به درد او بخورد، در عمل قابل ساختن نیست. اما ژیلت این طور فکر نمی‌کرد و پس از 6 سال کار با کمک یک مهندس جوان تازه فارغ‌التحصیل به نام ویلیام نیکرسون موفق شد. کمپانی تولید خودتراش آمریکایی او در سال 1901 تاسیس شد و میلیارد‌ها تیغ قابل تعویض فروخت. با شروع جنگ جهانی اول فروش افزایش یافت، چون دولت برای همه‌ی سربازان تیغ می‌خرید. از طرفی وقتی مد تغییر کرد و زنان برای تراشیدن زیر بغل خود به تیغ نیاز پیدا کردند، فروش باز هم زیادتر شد.
با گذشت زمان کمپانی او که اینک به اسم او معروف شده بود کل خودتراش را طوری ساخت که پس از چند بار مصرف دور ریخته شود و نیز خودتراش‌های چندبار مصرفی با تیغه‌های متعدد تولید کرد. کمپانی ژیلت به دلیل سقوط بازار سهام در سال 1929 ورشکست شد و این سرانجام سرشار از طعنه و کنایه بود چرا که ژیلت خود از معارضان و مخالفان رقابت لجام گسیخته‌ی جهان سرمایه بود و کتاب‌هایی برای حرکت به سوی جامعه‌ای آرمانی منطبق بر باور‌های سوسیالیسم نوشته بود.
