قهوه به مدت صد‌ها سال یکی از نوشیدنی‌های مردم پسند بوده است سرچشمه‌ی ان اتیوپی بود و قهوه از آنجا به خاورمیانه و سایر نقاط جهان گسترش یافت. هم‌اکنون نیم تریلیون فنجان قهوه در سراسر جهان هر سال نوشیده می‌شود.
قهوه‌خور‌های حرفه‌ای معمولا دوست دارند قهوه‌ای تازه و متناسب ذوق و سلیقه‌ی خود طوری که سریع آماده شود و بتوانند حین کار آن را بنوشند، مصرف کنند: این خواسته‌ها را می‌توان با یک ماشین اسپرسو که برخی آن را گل سرسبد تمدن می‌دانند برآورده کرد.
مرد بزرگی که در این زمینه وارد عمل شد لوئیجی بزرا بود. وی در سال 1901 امتیاز اختراع دستگاهی را به نام خود ثبت کرد که با فشار بخارآب را روی قهوه‌ای که در درون فیلتر‌های فلزی بود می‌ریخت. به این ترتیب نسبت به ماشین‌های قبلی که فشار پایینی داشتند قهوه‌ای غلیظ‌تر در زمان کوتاه‌تر آماده می‌شد. در ساخت دستگاه فشار و دمای آب و زمان ریختن آن روی قهوه مدنظر بودند چون این عوامل بر طعم و غلظت قهوه تاثیر داشتند. اگر آب به حدی داغ بود که بخار از روی آن برمی‌خاست می‌توانست طعم قهوه را بد کند.
ماشین‌های مدرن این کار‌ها را به طور خودبه خود انجام می‌دهند و می‌توانند فشار دلخواه را با استفاده از پیستون‌های فنر‌دار در سال 1948 و پمپ‌های الکتریکی در سال 1960 ایجاد کنند.
اگر ماشین اسپرسو نداشته باشیم یک راه دیگر، استفاده از قهوه‌ی آماده است. شیمی‌دان ژاپنی- آمریکایی به نام سارتوری کاتو در سال 1901 روشی برای ساخت قهوه‌ی آماده تعریف کرد اما این محصول تا سال 1938 فروش خوبی نداشت تا ان که کمپانی نستله آن را به نام نسکافه ابتدا در سویس وارد بازار کرد. برای ساخت آن نخست آب را با حرارت دادن و بعد‌ها به روش اسپری از قهوه‌ی غلیظ (کنستانتره) بیرون می‌راندند. امروزه از روش انجماد و خشک کردن استفاده می‌کنند. کنستانتره‌ی یخ زده را در معرض فشار پایین قرار می‌دهند و به این ترتیب ذرات یخ بی‌آن که نخست به آب تبدیل شوند بخار می‌شوند و قهوه‌ی محلول به حالت پودر بر جای می‌ماند.
قهوه‌ی آماده در جنگ جهانی دوم برای سربازان آمریکایی نعمتی بود. به هر سربازی مقدار معینی جیره‌ی قهوه می‌دادند. دولت کل محصول بازار را تا چند سال خرید. شهروندان عادی مجبور شدند برای چشیدن طعم قهوه تا زمان صلح صبر کنند.
جیمز میسون آمریکایی و خانم خانه‌داری به نام ملیتا بنتس در زمره‌ی دیگر کسانی بودند که نوآوری‌هایی برای درست کردن قهوه‌ای بهتر انجام دادند. میسون در سال 1865 دستگاه قهوه‌جوش و بنتس کاغذ صافی قهوه را در سال 1908 ساختند. بنتس برای پرهیز از جوشاندن بیش از حد و خلاص شدن از تفاله‌ی قهوه، مخروطی از کاغذ جوهر خشکن کن بچه‌هایش ساخت و دانه‌های قهوه را در آن قرار داد و آب داغ را روی آن‌ها ریخت. به این ترتیب قهوه در همان حال که آب داغ روی آن ریخته می‌شد دم می‌کشید. او همسرش هوگ را تشویق کرد تا این گونه صافی‌های کاغذی را که هنوز هم به نام ملیتا به فروش می‌رسند، تولید کند.
