کافه خوندنی

اگر این طور باشد، شاید کسب و کار سنتی را درست تشخیص بدهید اما یک بیزنیس من مدرن نخواهید بود.

درست در زمانه بد اقتصادی است که می توان با راه اندازی یک استارتاپ، پله های اول را برای اقتصادی کردن یک ایده و پول به جیب زدن طی کنید.

به آمارهای اقتصادی بازار نگاه کنید اما از آنها وحشت نکنید اینکه آمارها منفی باشند، به این معنی نیست که مشتری ها به دنبال ایده های تازه ای برای خرج کردن نیستند. آنها دوست دارند حالا پول هایشان را در اختیار کسی بگذارند که خلاقانه تر آنها را به این کار ترغیب می کند یا نیازهای تازه ای را رفع می کند.

فکر می کنید استیوجابز چرا موفق شد خود را به عنوان یک غول تجاری بشناساند؟ او بیشتر از هر چیزی، نیاز مردم را زودتر تشخیص می داد و به فکر رفع آن پیش از به وجود آمدنش بود. فرض کنید بدانید به زودی گروهی به دو راهی می رسند، ترتیب دادن یک کیوسک راهنمای مسیر بهترین کار است. آنها به زودی به جایی می رسند که خود نمی دانند اما شما می دانید که وابسته تان خواهند بود. راه دیگری برای آنکه از اقتصاد بد در امان بمانید، این است که از فروش اموال قیمتی خودداری کنید. اولین اشتباهی که سرمایه داران و سرمایه گذاران می کنند، این است که در حالتی که اقتصاد رشدش کم یا منفی می شود، شروع به فروش می کنند. این بزرگ ترین خطایی است که می توان کرد. شما در این حالت چیزی را می فروشید و به جای آن پولی دریافت می کنید که روز به روز قیمت آن کم می شود. به نظرتان عاقلانه است؟ به جای این کار، سعی کنید کاری کنید که پول تان را تبدیل به سرمایه ای در حال افزایش کند و این نه فقط با خرید خانه و ملک که با راه اندازی یک کسب و کار رونق پذیر ممکن است.

وقتی افراد دارایی خود را از بازار بیرون می کشند، تنها به بدترشدن بازار کمک می کنند چاره کار راه اندازی استارتاپ است.

راه اندازی یک استارتاپ می تواند چاره راه باشد. استارتاپ ایده را تبدیل به ایده قابل سرمایه گذاری می کند.

استارتاپ چیست؟ سازمان موقت که برای ایجاد یک مدل کسب و کار تکرارپذیر به وجود آمده است.

استارتاپ راه انداختن راه پول درآوردن نیست، راهی است برای آنکه پول درآوردن از یک ایده را تست کنید.

استارتاپ پول زیادی نمی خواهد گاهی با راه اندازی یک سایت حاضر و آماده و مفت و مجانی می توان دم و دستگاهی به هم زد. بیزینس پشت وب سایت یا اپلیکیشن موبایل اهمیت دارد نه میزان سرمایه ای که خرجش می کنیم.

کسب و کار کوچک می تواند در این شرایط اقتصادی نه چندان مناسب، باعث شود خود را برای روزگار شکوفایی اقتصادی در آینده آماده کنیم. به این شکوفایی اقتصادی امیدی ندارید و از آدم های غرغرویی هستید که همیشه فردا را بدتر از دیروز می بینند؟ اشکالی ندارد. راه اندازی کسب و کار کوچک، باز هم مطمئن تر است.

ایده ای ته ذهن دارید و می خواهید آن را تبدیل به کاری پولساز کنید. ایده را بنویسید. در یک پاراگراف باید گویا باشد، سپس برای آن تیم بچینید. تیم شما می تواند استثنائاً یک نفر باشد ولی مشخص کنید که چند نوع وظیفه وجود دارد. برآورد هزینه کنید و آن را کامل بنویسید. ایده باید یکی از خلاءهای بازار را پر کند و نیاز تازه ای را جواب بگوید که دیگر کسب و کارها از آن غفلت کرده باشند.

بعد از کامل کردن ایده، باید به دنبال سرمایه گذار باشید. سرمایه گذار از شما طرحی کامل می خواهد که سود و زیان آن تا حد امکان مشخص شده باشد. نقشه تجاری، مدل اقتصادی، فرم های حسابداری احتمالی، نقشه راه و شرح کامل را برای سرمایه گذار مطمئن توضیح دهید. تا حدی که می توانید مراقب باشید ایده شما دزدیده نشود اما بدانید سرمایه گذار نیست که متعهد است طرح شما را بفهمد بلکه این شما هستید که به سودتان است نظر او جلب شود.

در پایان اگر هنوز باور ندارید، بدانید آمازون که مشهورترین کتابفروشی اینترنتی دنیاست به صورت شخصی و با هدف سرمایه ساختن فردی شروع به کار کرد. در سال 1994 که جف بزوس، آمازون را تاسیس کرد، بازار اقتصاد آنلاین در حال رکود بود، او تنها فهمید که اینترنت به زودی با سرعت سرسام آوری رشد خواهد کرد و مردم به زودی دوست خواهند داشت هر چیزی را اینترنتی بخرند.

او سال ها روی ایده کتاب، چیزی که فاسد نمی شد و بسته بند ای آن راحت تر بود، کار کرد و بعد از چندین و چند سال تصمیم گرفت فعالیتش را به فروش همه چیز گسترش دهد. جایی که آمازون ایستاده است، زمانی یک توهم شیرین به شمار می رفت اما الان می تواند الگوی بیزینسی ما باشد.

نمونه هایی مثل آمازون به هیچ وجه کم نیستند. فیس بوک، مثالی بارز از چنین کسب و کارهای سودآوری است.

همه اینها را گفتیم اما بزرگ ترین رمز موفقیت در اوضاع بد اقتصادی این است: از تجربه نترسید.

فناوری پوشیدنی از سیر تا پیاز

فناوری و لوازم پوشیدنی، اینها عبارتی است که این روزها بسیار می شنویم. آیا فناوری آینده از این نوع خواهد بود؟

تکنولوژی در آستانه پیوند بیشتری با زندگی است. از این رو مفهوم تازه ای را به سبک زندگی ما تحمیل می کند که بخشی از آن از طریق رواج فناوری پوشیدنی خواهد بود و مناسبات زندگی اجتماعی مان را دگرگون می کند.

ساعت های ماشین حساب دار اولین فناوری های پوشیدنی بودند که در دهه 80 میلادی بر تن ما نشستند. اکنون با توییتر می توان از طریق پوشیدن لباس های مخصوص، میزان فعالیت بدنی را توییت کرد. فناوری های پوشیدنی می تواند از طریق لباس هایی که می پوشیم، فعالیت های ورزشی را به صورت خودکار به اطلاع دیگران برساند و نیروی مصرف شده و رژیم غذایی را هم کنترل کند.

از این تکنولوژی برای تفریحات هم استفاده می شود، برای مثال می توان لباس هایی پوشید که در کنسرت ها تصاویر مورد علاقه را نمایش می دهد یا با آهنگ ها رقص نور داشته باشد.

پیش بینی می شود تا چهار سال آینده، حدود 485 میلیون دستگاه مربوط به این تکنولوژی به فروش برسد.

سونی اریکسون از پیشگامان این تکنولوژی است که مسابقاتی را هم برای استفاده خلاقانه از فناوری پوشیدنی برگزار کرده است. یکی از ایده های خلاقه، صفحه کلید شلواری است که کار تایپ کردن را راحت تر کرده است.

اما آنچه رنگ و جلایی تازه به این تکنولوژی داد، تلاش های گوگل در سال گذشته بود که به فکر عینک های گوگل افتاد و آن را اختراع کرد. این عینک ها اعلان ها و متن هایی را که در گوشی موبایل در حالت عادی قابل تماشا هستند، روی صفحه عینک می آورند و جلو چشمان مان قرار می دهند. مثلا وقتی به جایی نگاه می کنید، می توانید اطلاعات مربوط به آن را مطالعه کنید یا وقتی به مسیری می روید، از طریق گوگل مپز نقشه مسیر جلو چشمان شما باشد. همچنین روزنامه خواندن را در جلو چشمان خود تجربه کنید.

موج بعدی که در این رقابت پیش آمد، تلاش هایی برای تولید ساعت های هوشمند بود. این تکنولوژی از عینک های گوگل از نظر سرعت پیشی گرفت و به سرعت نمونه های ارزانقیمتی هم از آن وارد بازار شد.

فناوری پوشیدنی گاهی در زمینه هایی مفید بوده است که فکرش را هم نمی کرده ایم، مثلا برای طراحی ناخن و لاک زدن از دستگاهی استفاده شده که می تواند از ترکیب پنج رنگ، ناخن را براساس طرحی که به آن می دهید، لاک بزند!

یکی از مزایای این کار، این است که لاک های دقیق تری به ناخن ها می توان زد و چیزی که از صنعت مد انتظار دارید، راحت تر و دست یافتنی تر می شود.

از دیگر تکنولوژی های بامزه می شود به تی شرتی اشاره کرد که به محض آنکه اینترنت بی سیم در آن حوالی یافت شود، روشن می شود یا مثلا تی شرت دیگری که شارژ شده و دارای پنکه خیلی خنکی است که در هوای تابستان بدن را خنک می کند.

تکنولوژی پوشیدنی البته مخالفانی هم دارد که سرسخت تر به نظر می رسند. آنها معتقدند استفاده از این ابزارها می تواند انسان ها را بیش از پیش به انزوا ببرد، آدم ها در حال استفاده از این محصولات مانند دیوانه هایی هستند که با خودشان حرف می زنند یا مانند متوهمان جن زده در حال نگاه کردن و خیره شدن به جاهایی هستند ک جنبنده ای یا کالایی وجود ندارد.

تصور تماشای مردمی که در خیابان راه می روند و با خود حرف می زنند، نرسیده به رستوران منو آن را نگاه کرده و خرید می کنند تا وقتی به رستوران برسند غذای شان آماده باشد، به جای تماشای نقشه مترو آن را از هر دیواری می خوانند یا در حالی که در اتوبوس سوار شده اند، در حال تماشاکردن کنسرت خانگی دوست شان هستند، بیشتر از آنکه هیجان انگیز باشد برای برخی از مردم این کره خاکی ترسناک است، ترسی که البته با گرانی وسایل هم همراه شد و چند سال طول می کشد تا برای همه طبیعی شود.

از خرده های دیگری که به رواج این فناوری گرفته می شود، این است که با گسترش آنها زبان بدن در جهان دگرگون می شود. افراد دیگر با دست هایشان منظورشان را به همدیگر نمی رسانند و اعضای بدن در اختیار این دستگاه های رنگارنگ پوشیدنی قرار می گیرد.

روی دیگر ماجرا هم این است که محصولات به هر حال برای راحت تر شدن زندگی و رفاه بیشتر می آیند و نمی توان با آنها بیش از حد محافظه کارانه برخورد کرد. البته اگر این به این موضوع هم توجه داشته باشیم که ششمین نوع هراس، ترس از هر چیز جدیدی است که می توان زندگی، تجربیات یا عادت های ما را دگرگون کند.