باغ شاهزاده ماهان کرمان به عنوان باغ شاهزاده، معجزه ای در کویر و فرشی از مخمل سبز-آبی مطرح است. جان این بهشت از جریان آب هایی است که از کوه های اطراف سرچشمه گرفته اند. قنات های سهمی آباد، گورکان، باغ حصار، خواجوئیه و آقایی نیز در شکل گیری این تاروپود سبز-آبی سهم بسیار دارند.
باغ شاهزاده کرمان یکی از نمونه باغ تخت های ایرانی با بخش هایی چون شاه نشین، عامه نشین، اصطبل، مطبخ و حمام است. در برابر اولین تخت که بنای اصلی روی آن قرار گرفته و در ورودی باغ، دو استخر دیده می شود که سطح گسترده آب، صدا و فواره های آن فضای باغ را دل انگیز کرده است.
باغ شاهزاده ماهان درعصر قاجار و در زمان فرمانروایی عبدالحمید میرزا ناصرالدوله از سال 1298 هجری قمری تا سال 1309 هجری قمری احداث شد و اما با مرگ وی ساخت این بنا ناتمام ماند. این باغ در دامنه ارتفاعات جوپار و در نزدیکی مقبره شاه نعمت الله ولی است.
وجه تمایز این باغ با دیگر باغ ها، ترکیب علوم هیدرولیک و معماری آن است که بهره گیری از آن سبب پدید آمدن فواره هایی بی نظیر شده است. این باغ برای احداث یک باغ اشرافی به این علت مناسب دیده شده که در مسیر عبوری کرمان و در مسیر جاده قدیمی ابریشم واقع شده و به گونه ای قرار یافته که بیشترین دسترسی به مناظر بدیع داخلی را ایجاد نموده است.
سکونتگاه دائمی و فصلی، سردر خانه در دو طبقه و سایر بناهای خدماتی از جمله بناهای باغ شاهزاده به شمار می روند. چشم اندازهای باغ که از مشخصه های اصلی باغ تخت هاست در طرح اندازی باغ شازده به بهترین شکل استفاده شده است. انتخاب گیاهان و درختان مناسب و نظم آن ها و ایجاد رنگ آمیزی موزون و هماهنگ در فصل های مختلف باغ ، ارزش های خاص و استثنایی را برای آن تعریف می نماید.
این باغ به دلیل شرایط سیاسی و اجتماعی زمانه برای مدتی طولانی خالی ماند و دچار آسیب های زیادی گشت و از سال 1357 هجری شمسی باغ شاهزاده ماهان مورد مرمت و بازسازی قرار گرفت.
باغ شاهزاده ماهان به خاطر ارزش های فضایی، تفرجگاهی و تاریخی مورد توجه دوستداران باغ ایرانی است وعده کثیری برای گذراندن اوقات فراغت به این باغ آمده و ساعاتی را در آنجا سپری می کنند. پلان این باغ نیز، مورد استفاده طراحان و معماران علاقه مند به باغ های ایرانی گردیده است.
