اگر تا امروز سفر برای شما معنایی جز رسیدن به سواحل شمالی کشور نداشته، وقت آن رسیده که با مناطق دیدنی‌تر ایران آشنا شوید. شاید برای شروع هیچ جا مناسب تر از خط ساحلی خلیج فارس در جنوب کشور نباشد.
استان بوشهر، سرزمین عجایب و داستانها، خانه مردمان خونگرمی که چشمشان با امواج گره خورده، مادر تمدنی کمتر شناخته شده و دیرپاست. نقطه به نقطه این استان دیدنی است اما پیشنهاد ما برای شروع، بدون شک بندر سیراف است.
بندر سیراف، که با توجه به قدمت خود بارها و بارها دچار تغییر نام شده امروز به نام بندر طاهری نیز شناخته می‌شود. این بندر، جزیی از شهرستان کنگان در 335 کیلومتری جنوب بندر بوشهر است. نام سیراف در زمان ساسانی به یاد بنیانگذار آن ارتشیرآب بوده که در طول زمان به شیراب، سیراب و اکنون به سیراف تبدیل شده است.
یکی از جالبترین ویژگی‌های این بندر آن است که در فاصله‌ای کم از دریا و کوه قرار گرفته است به حدی که در جاهایی این فاصله به کمتر از 20 متر می رسد. به دلیل همین ویژگی است که سیراف به ماسوله جنوب نیز معروف است.
این بندر یکی از قدیمیترین قطبهای تجاری کشور در جنوب بوده است. متاسفانه بدلیل دو زلزله بزرگی که در این منطقه اتفاق افتاده، از بقایای ساختمان‌های شکوهمند سیراف باستانی اثری به جا نمانده است . البته هنوز هم صیادان و مردم محلی قطعات سفالی و چوبی قدیمی از آب می گیرند که گواه تاریخ غنی و سرشار منطقه است.
از آنجا که این بندر نیز مانند پمپی ایتالیا، بر اثر عارضهای طبیعی به سرنوشتی کمابیش تراژیک مبتلا شده، باستان شناسان سیراف را "پمپی" ایران نیز میخوانند.
قلعه نصوری:
این بنا که دارای قدمتی حدود 200 ساله است به دستور شیخ جبار نصوری ساخته شده، این قلعه بنایی دو اشکوبه است که از جنوب رو به خلیج فارس دارد. تزیینات این ساختمان با الهام از دوره باشکوه سیراف در اواسط دوره اسلامی انجام شده است و نمونه نادری از بافت سنتی سیراف است. گچبری و تزیینات گل وبوته و مرغ و ستونه ای مارپیچ بازدید کننده را به یاد بناهای دوره زندیه می اندازد.
مسجد جامع سیراف:
این مسجد که مانند بسیاری از مساجد جامع دیگر کشور بر روی بقایای یک آتشکده ساسانی ساخته شده است در اوایل قرن سوم هجری قمری به شکل یک مسجد با کاربرد عبادت اسلامی احداث شده است. شباهت هایی که بین گچبری های این مسجد و مسجد جامع نایین دیده می شود قابل توجه است.
دره لیر:
در فاصله کوتاهی از قلعه، در شمال شهر با گور دخمه هایی در دل کوه مواجه می شویم که حقیقتا جزو دیدینی ترین مناطق استان به شمار می روند.
از آنجا که سیراف محل سکونت مردم متعددی با دین و آیین های مختلف بوده است، حدس زده می شود این مکان یک گورستان مختلط برای ادیان مختلف بوده است و شواهدی در دست است که نشان می دهد آیین خاکسپاری مسیحی، اسلامی و حتی آیین های قدیمی تر نظیر زرتشیت و مانوی در این گورستان وجود دارد.
هرچند به باور برخی باستان شناسان علت اولیه ایجاد این گودال ها در دل کوه در واقع ذخیره سازی آب باران برای مصارف بعدی بوده است.
کوه پردیس:
در صورتیکه دیدنی های داخل شهر را که شامل قلعه نصوری، مسجد جامع، دره لیر و گور دخمه ها و از همه جالب تر ساحل زیبای این بندر است را بازدید کردید می توانید در یک برنامه خود را به کوه پردیس برسانید که در فاصله ای حدود 2 ساعتی سیراف واقع شده است.
گروه های زیادی برای پیاده روی و کوهنوردی در منطقه حاضر هستند که با اندکی جستجو می توانید با همراهی آنها به منطقه بروید.
افسانه های بسیار زیادی در مورد قله این کوه وجود دارد که خصوصا در سال های گذشته مورد توجه مردم قرار گرفته است، از محل تولد جمشید، تا خواص فوق طبیعی که به سنگ و گیاه این کوه نسبت داده می شوند، در کنار زیبایی های طبیعی و منحصر بفرد آن، کوه پردیس را به یکی از جذاب ترین نقاط استان بوشهر تبدیل کرده است.
عسل و خرمای منحصربفرد این منطقه در بازار های محلی و جهانی شهرت دارد. همچنین زیتونی که در این منطقه می روید علاوه بر مرغوبیت یکی از عجایب کشاورزی نیز به شمار می رود، رویش زیتون در چنین منطقه گرم و خشکی بسیار نادر است.
سنگ های این منطقه نیز دارای خاصیت مغناطیسی هستند که توسط بازدیدکنندگان تایید می شوند.
وجود چشمه های گوارای آب در یکی از گرم و خشک ترین نقاط جهان، پوشش گیاهی جالب و افسانه های جالب، این محوطه را تبدیل به مکانی ایده آل برای گشت و گذار تبدیل می کند.
همچنین آتشکده ای که بر فراز این کوه قرار دارد و همچنین بقایایی که از دوران شکار و غارنشینی به شکل ظروف و فسیل برجای مانده، اهمیت باستان شناسی و تاریخی آن را نشان می دهد.
در بازگشت از سیراف، از ساخت و سازهای نامناسب با بافت تاریخی شهر متاسف خواهید شد، خصوصا به دلیل نزدیکی بندر به منطقه آزاد عسلویه و مهاجرت از سایر نقاط استان به این منطقه شکل و شمایل شهر دستخوش تغییرات ناخوشایندی شده است.
به خاطر داشته باشید از آنجا که سیراف جزو مناطق بسیار گرم و شرجی کشور محسوب می شود، سفر به آن در بازه زمانی معینی دلپذیر خواهد بود. این بازه شامل نیمه دوم سال تا اواسط اردیبهشت ماه می شود.
