ما در هفت سال دوم وقتی که می خواهیم ناخوشی ها را به بچه نشان داده و در کنار آن ازبچه ادب بخواهیم و دلم می خواهد ها را یک مقدار تضعیف کرده و کنار بزنیم. باید در هفت سال اول به قدر کافی به بچه محبت کرده باشیم . در هفت سال اول به قدر کافی به بچه آزادی داده باشیم تا زمانی که در هفت سال دوم با سختی ها مواجه می شود مشکل پیدا نکند و به راحتی تلخی های زندگی را پذیرفته و ادب را که به معنای «ضابطه مند کردن فرد» و جلوگیری از خودخواهی هاست بپذیرد .
نقد رفتار به جای نقد شخصیت:
در آموزش توسط خانواده به کودک می آموزیم، ارزیابی و قضاوت نقش مهمی دارد. طبیعتا باید رفتار و گفتار کودک، توسط شما و به خصوص خود او مورد ارزیابی و قضاوت قرار بگیرد. از همین اول با خودتان قرار بگذارید که هدف در این پروژه رفتار کودک باشد، نه شخصیت او. مورد قضاوت قرار دادن شخصیت کودک در این سنین پایین می تواند لطمه های جبران ناپذیری به چارچوب هویتی و شخصیتی او وارد کند. رفتار را نقد کنید نه شخصیت را. مثلا بگویید: «علی پسرم، تو دیروز با خواهرت درگیر شدی یا او را کتک زدی، این رفتار تو خیلی بد بود و من از تو چنین انتظاری نداشتم».
محاسبه روزانه رفتار:
یک بازی دسته جمعی شیرین راه بیندازید. هر شب موقع خواب، پدر و مادر و بچه ها، دور هم جمع بشوید و چند دقیقه ای صحبت کنید. در این جلسه از هر کدام از اعضای خانواده بخواهید کارهایی را که از صبح و آغاز روز انجام داده بیان کند. بعد کمی درباره حواشی هر رفتاری صحبت کنید و سعی کنید به جمع بندی برسید که این رفتار مناسب بوده یا نامناسب. برای رفتارهای خوب یک تشویق ساده شیرین مشخص کنید. مثلا می توانید یک سرود دسته جمعی را بخوانید یا حتی با دست زدن رفتار خوب را مورد تشویق قرار دهید. این کار را به خصوص ابتدا از رفتارهای خود و همسرتان شروع کنید و اجازه بدهید بچه ها کارهای شما را نقد کنند. سپس رفتار بچه ها را بررسی کنید و آنها را نقد کنید. با انجام چنین کاری، شما نقد و بررسی رفتارهای روزانه را جزو اعمال و آداب روزانه زندگی خود و خانواده تان قرار می دهید.
عکس العمل های حساب شده:
اینکه کودک در جلسه بررسی خانوادگی، دست به خودافشایی بزند یا نه کاملا به رفتار و عکس العمل های شما بستگی دارد. اگر شما بتوانید یک فضای صمیمی دوستانه و امن در جلسه خانوادگی برقرار کنید، کودک شما هم به این فضای امن اعتماد خواهد کرد و رفتارهای نامناسبی را که گاه حتی شما از آنها خبر هم ندارید، در گروه مطرح خواهد کرد. اما اگر در برابر خودافشایی ها و مطرح کردن مسائل، عکس العمل تند نشان دهید و مثلا کودک را مواخذه و توبیخ کنید، به صورت غیرمستقیم این پیام را به کودک منتقل کرده اید که برای آسیب کمتر، پنهان کاری بیشتری بکند. این علاوه بر اینکه هدف جلسه، مبنی بر آموزش ارزیابی و کنترل رفتارها به کودک را تحت الشعاع قرار می دهد، باعث خطرات دیگر، ناشی از پنهان کاری کودک نیز خواهد شد. پس لطفا هرچقدر هم بابت رفتاری ناراحت شدید، در برابر اعتراف و خودافشایی کودک رفتاری متعادل را در پیش گرفته و با او تند برخورد نکنید.
