قبل از خواندن این بخش توجه تان را به این سکانس نه چندان دور در دوران بچگی جلب می کنم. شب تولد یکی از سال های دوران طفولیت را در نظر بگیرید؛ موقعی که بین هیاهوی جشن و آدم هایی که یک صدا برایمان تولدت مبارک می خوانند، چشم انتظار موعد باز کردن جعبه های پرزرق و برقی هستیم که خودِ هیجان انگیزشان را در لا به لای کاغذهای رنگی رنگی پنهان کرده اند.
کافی است به زمان بازشدن هدیه ها برسیم و به محض دیدن بی ربط ترین هدیه های ممکن، چهره هر کداممان از حالت دو نقطه «دی» به حالت دونقطه خط، تغییر حالت بدهد. درست در همین لحظه به این نتیجه می رسیم که هدیه دادن واقعا یک هنر به حساب می آید. آن هم در روزگاری که کلی مناسبت ریز و درشت توی تقویم ها خودنمایی می کنند.
با خودتان مسابقه نگذارید!
اگر می خواهید برای آدم های دوست داشتنی زندگی تان دست به جیب شوید، مواظب باشید که آن قدر درگیر دودوتا چهارتای خرید و قیمت کادو نباشید که اصل قضیه را فراموش کنید. هدیه گرفتن فقط یک چراغ سبز است تا با آن هر از گاهی به عزیزان دور و برتان گوش زد کنید که چقدر دوست شان دارید. اگر همین پیش فرض را جلوی رویتان قرار دهید، مطمئن باشید که می توانید از چشم و همچشمی های مرسوم خلاص شوید که اگر نشوید شما هم مجبورید خودتان را اسیر ماراتن کادوهای گران قیمت کنید و هر بار به صورت تصاعدی قیمت کادوهایتان را بالا ببرید تا ثابت کنید که طرفتان را بیش از پیش دوست دارید؛ پدیده ای که امروزه بده بستان هدیه ها را شبیه به یک بازار مزایده کرده است.
با کادوهایتان فخرفروشی نکنید!
تعارف که نداریم، در بین معاشرت های دوستانه هر رفتی، آمدی دارد و هر هدیه دادنی، یک هدیه گرفتن. پس موقع خرید نه تنها به فکر جیب خودتان که به فکر جیب طرف مقابل تان هم باشید. اگر با او اختلاف مالی چشمگیری دارید، چیزی فراتر از حد تصور نخرید و آدمتان را به دردسر نیندازید. مثلا اگر می دانید سر جمع حقوق ماهانه دوست تان به یک تومان هم نمی رسد، برایش هدیه 800 تومانی نخرید. این کار او را بیشتر خجالت زده می کند تا مرام کش. با گرفتن یک هدیه مناسب، هوای جیب دوست تان را برای دفعات بعد خواهید داشت.
اثری از خودتان به جا بگذارید!
در هدیه دادن به طرف مقابل تان اثبات کنید که برای پیدا کردن دکمه خوشحالی اش فکر کرده اید و وقت گذاشته اید. حتی بعضی وقت ها بد نیست به هدیه هایی فکر کنید که بشود در آنها امضا یا رد و نشانی از خودتان پیدا کرد، مثل یک کاردستی، یک دست نوشته یا حتی یک نقاشی؛ این دست هدیه ها شاید ارزش مادی زیادی نداشته باشند اما تا همیشه عزیزتان را به یاد شما می اندازند و از ماندگاری بالایی برخوردارند.
در حالت آماده باش!
اگر حواستان پرت است، لیستی از تاریخ های تولد تهیه کنید و به نرم افزارهای گوشی بسپارید که تاریخ های مذکور را به شما یادآوری کنند. اگر قرار است فقط تلفنی تبریک بگویید، تاریخ مورد نظر را وارد کنید اما وقتی می خواهید کادو بخرید برنامه بچینید و طرف مقابل تان را غافلگیر کنید، باید گوشی را برای یک هفته قبل از واقعه تنظیم کنید. وقتی فرصت بیشتر داشته باشید، بهتر برنامه ریزی می کنید و کادوی مناسب تری می خرید.
در حالت آماده باش 2!
برای روز مبادا در خانه تان یک کشو یا یک کیف را به هدیه ها اختصاص دهید. محتوای آن می تواند وسایلی باشد که به مرور زمان در حراجی ها یا خریدهای شخصی چشم تان را گرفته تا به عنوان کادو به کسی بدهید. وجود این کیف به عنوان قوت قلب کمک می کند همیشه آماده باشید و ا گر کسی به منزلتان آمد که دلتان خواست به بچه اش کادو بدهید یا در زمان بی پولی دعوت شدید می توانید روی آن حساب کنید. حتما گوشه همان جعبه یا کشو، پاکت پول و کاغذ کادو هم بگذارید.
هدیه تان را ضایع نکنید!
این همه زحمت کشیده اید، کادو تهیه کرده اید، تنها به خاطر یک اشتباه کوچک زحماتتان را به باد ندهید. نمونه های واضحش در مورد کتاب هدیه دادن است. برای دوستی که با وجود 25 سال سن هنوز فقط عکس های کتاب و مجلات را نگاه می کند و حتی حاضر نیست پیام های بالای پنج خط را در گروه های اجتماعی بخواند، کتاب کادوی مناسبی نیست.
اگر طرف مقابل در این دسته نمی گنجد و به نوعی خوره کتاب محسوب می شود، می توانید بروید سراغ چنین کادویی. فقط یادتان باشد که کتاب به خاطر ارزش معنوی اش خیلی به قیمت وابسته نیست، در نتیجه لازم نیست روی قیمت آن را با ماژیک بپوشانید. بالاخره هرچی نباشد طرف مقابلتان یک آدم فرهیخته است که دربند موارد دنیوی نیست. (کتاب های 20 صفحه ای با قطر یک لواشک در این دسته نمی گنجد)
بچه ها را دریابید!
حواستان به بچه ها باشد. کادویی را برایشان ببرید که هم خدا را خوش بیاید هم پدر و مادر بچه مذکور را. اگر می توانید از قبل با پدر و مادر بچه در مورد نوع هدیه هماهنگ کنید. اگر شرایط هماهنگی نیست و حتما مصرید که اسباب بازی بخرید دور اسباب بازی های خطرناک و پرسر و صدا را خط بکشید. اگر هدیه تان نیاز به باتری دارد حتما آن را ضمیمه کنید. اینکه بعد از کادو دادن پدر بچه راهی خیابان شود برای خرید یک باتری قلمی و زیرلب به جان شما دعا کند، خیلی جالب نیست. هدیه تان را ضایع نکنید.
با جیب خالی چه کنیم؟
اگر خیلی بودجه ندارید قید هدیه دادن را نزنید. با هزینه کم هم می توان خرید کرد. زرنگ باشید و بدانید مثلا یک لباس ارزان قمیت گزینه مناسبی نیست چون به محض باز شدن کادو کم قیمت بودنش از جنسش مشخص می شود. اگر هم مشخص نشود، یک بار که بپوشد، رنگ و رویش و آبرویتان با هم از بین می رود. برای اینکه این اتفاق نیفتد، بروید سراغ چیزهایی که کوچکند اما حکم یادگاری پیدا می کنند. اگر هم جزء کسانی هستید که وضعیت مالیتان خیلی قابل پیش بینی نیست، همیشه از خیلی قبل تر به فکر باشید و کمی بودجه مخصوص این کار کنار بگذارید. خوبی برنامه ریزی این است که حراجی ها را از دست نمی دهید یا هر وقت پولی داشتید، می توانید همان موقع هدیه را تهیه و نگه دارید تا موقع موعود فرا برسد.
