ایرانیان از قدیم برای هر روز از ۳۰ روز یک ماه، نام خاص و ویژه‌ای داشتند. در آنها بنگرید تا ببینید اجداد و نیاکان نیک سرشت ما روزهای خویش را به چه نامهایی می شناختند و آغاز می کردند و می گذراندند. باید بگویم روزهای هشتم و پانزدهم و بیست و سوم بنام دی می باشد که به مفهوم آفریدگار است. برای این که در شمارش روزها، این ۳ روز از هم باز شناخته شوند آنها را با نام روزهای بعدی شان می خواندند.
۱ ـ اورمزد : ساده شده اهورمزدا
۲ ـ بهمن : اندیشه نیک
۳ ـ اردیبهشت : بهترین راستی و پاکی
۴ ـ شهریور : شهریاری نیرومند
۵ ـ سپندارمد : فروتنی و مهر پاک
۶ ـ خورداد : تندرستی
۷ ـ امرداد : بی مرگی و جاودانگی
۸ ـ دی بآذر : آفریدگار
۹ ـ آذر : آتش، فروغ
۱۰ـ آبان : آبها، هنگام آب
۱۱ـ خیر«خور» : آفتاب
۱۲ـ ماه : ماه
۱۳ـ تیر : نام ستاره باران
۱۴ـ گوش «گئوش» : جهان، زندگی هستی
۱۵ـ دی بمهر : آفریدگار
۱۶ـ مهر : دوستی، پیمان
۱۷ـ سروش : فرمانبرداری
۱۸ـ رشن : دادگری
۱۹ـ فروردین : فروهر، نیروی پیشرفت
۲۰ـ ورهرام : پیروزی
۲۱ـ رام: رامش، شادمانی
۲۲ـ باد : باد
۲۳ـ دی بدین : آفریدگار
۲۴ـ دین : بینش درونی
۲۵ـ ارد «اشی» : خوشبختی، داریی
۲۶ـ اشتاد : راستی
۲۷ـ آسمان : آسمان
۲۸ـ زامیاد : زمین
۲۹ـ مانتره سپند : گفتار پاک
۳۰ـ انارام : فروغ و روشنایهای بی پایان
