واریس چیست؟
واریس گشاد شدن و یا متورم شدن سیاهرگ های بدن بخصوص پاها می باشد که باعث می شود دریچه های ورود و خروج در زمان پمپاژ خون به طور کامل بسته نشود و خون برگشت داده شود. در این صورت سیاهرگ ها متورم شده و حالت پر پیچی ایجاد شود. همچنین میتوانید برای دریافت مشاوره و اطلاعات بیشتر در مورد درمان بیماری واریس، خدمات پزشکی و خدمات پرستاری بیشتر مانند تزریق سرم در منزل، تزریق آمپول رمدسیویر در منزل، تزریقات در منزل و غیره از لینک زیر استفاده نمایید.
درمان بیماری واریس، خدمات پزشکی و خدمات پرستاری
در ابتدا ممکن است فرد فقط احساس درد خفیف و خستگی داشته باشد اما رفته رفته این درد می تواند گسترده تر شود و عوارض بدتری به دنبال داشته باشد. همه رگهای واریسی چه دردناک و چه بدون درد، در گردش جریان خون اشکال ایجاد می‌کنند و حتی گاهی می توانند نهایتا موجب ترمبوز یا زخم واریسی شوند. بی توجهی به درمان واریس می تواند باعث گسترش سریع آن شود و لازم به ذکر است هرگز به صورت خودبخودی درمان نمی شود.
علل ایجاد واریس پا
رگ های خونی از دریچه های یک طرفه ای برخوردار هستند که باعث جلوگیری از برگشت خون به عقب می گردد. کشیدگی دیواره رگ ها و کم شدن حالت انعطاف پذیری آن ها امکان دارد سبب صدمه دیدن و تضعیف دریچه ها گردد و در روند عملکرد آن ها اختلال به وجود آورد به نحوی که با برگشت خون در جهت مخالف، خونرسانی به سمت قلب به مشکل برخورده و در رگ ها جمع می شود.
بیماری رگ های واریس اغلب در پاها اتفاق می افتد به این دلیل که فاصله رگ های پا تا قلب بیشتر بوده و گرانش سبب بالا رفتن امکان بروز واریس پا می شود.
با آنکه دلیل کشیدگی رگ ها و صدمه دریچه تا به حال به طور دقیق معلوم نگردیده ولی احتمال می رود برخی عوامل در افزایش بروز خطرات واریس پا تاثیر گذار باشند مانند:
بارداری: در دوران بارداری میزان خون بیشتری در درون رگ ها در جریان است، از طرفی هم جنین در حال رشد، فشار مضاعفی به پا وارد می کند و تغییرات هورمون های استروژن و پروژسترون سبب ساکن و یا کند شدن رگ های خونی می شود. تمامی این عوامل در بالارفتن احتمال واریس پا در زنان باردار نقش بسزایی دارد. گاهی وقت ها بعد از دوران بارداری، واریس پا رفع می شود ولی شاید علائم آن باقی بماند.
فشار:در مجموع وارد شدن فشار در دراز مدت روی رگ ها به علل گوناگون مانند یبوست، احتباس ادراری به خاطر مشکلات پروستات و سرفه های شدید و مزمن امکان بروز واریس پا را بالا می برد. شایان ذکر است این وضعیت بستر را برای بروز بواسیر (هموروئید) یا واریس مقعدی مهیا می سازد.
سن: واریس پا در کسانی که سنشان بیش از 50 سال است بیشتر اتفاق می افتد.
سایر عوامل عبارتند از:
جراحی یا آسیب پا
یائسگی
ایستادن به مدت های طولانی
چاقی و اضافه وزن
ژنتیک و سابقه خانوادگی
جنسیت
نشانه های آغازین رگ های واریس کاملا مشهود است که عبارتند از:
رگ های متورم بیرون زده و پیچ در پیچ
تغییر رنگ رگ ها به بنفش تیره یا بنفش مایل به آبی
درد و تیر کشیدن پاها
احساس سنگینی در پاها مخصوصا بعد از فعالیت های ورزشی یا شب‌ها
خونریزی غیر طبیعی ناشی از صدمات پیش پا افتاده
لیپودرماتواسکلروز؛ چربی زیر پوست دقیقا در بخش فوقانی مچ و قوزک پا سفت و قرمز شده و باعث چروک شدن پوست میگردد.
رگ های عنکبوتی
استاز درماتیت (اگزمای وریدی)؛ خارش، قرمزی و خشکی پوست قسمت آسیب دیده
گرفتگی عضلات پا در زمان هایی که شخص به یک باره از جای برمی خیزد
سندرم پای بی قرار
آتروفی بلانچ؛ زخم های سفید رنگ که در مچ پا ظاهر می شوند.
گاهی هم امکان دارد این بیماری، هیچ نوع نشانه آزار دهنده ای به همراه نداشته باشد و فقط از لحاظ زیبایی حالتی ناخوشایند به پاها و دیگر اعضای بدن بدهد.
تشخیص واریس
معاینه فیزیکی به خصوص مشاهده کردن در تشخیص واریس مؤثر است. در حین معاینه پزشک برای یافتن ورم، از بیمار خواسته می شود که بایستد. گاهی از آزمون های تشخیصی زیر استفاده می شود:
پرسش از دکتر
آزمون داپلر: اسکن فراصوت برای بررسی جریان خون وریدی، لخته و انسداد های وریدی.
اسکن اولتراسوند کالر داپلکس: عکس رنگی از ساختار ورید که برای تشخیص موارد غیرطبیعی کمک کننده است. این اسکن همچنین سرعت جریان خون را می سنجد.
از علائم هم از بیمار می توان سوال کرد. در بعضی موارد پزشک بیمار را به متخصص عروق ارجاع می دهد.
روش های درمانی واریس
درمان تزریقى (اسکلروتراپى):
این رایج ترین روش درمانى براى وریدهاى تار عنکبوتى است. در یک معاینه سرپایى، پزشک مقادیر اندکى از یک ماده شیمیایى محرک را به درون وریدها تزریق مى کند که سبب التهاب و تورم دیواره های ورید و چسبیدن آنها به یکدیگر مى شود وبدین ترتیب ورید براى همیشه بسته مى شود .
در هر جلسه چندین تزریق انجام مى شود تا این که همه وریدها درمان شوند. پس از هر جلسه باید از جوراب فشار دهنده براى دو یا سه روز استفاده کرد تا وریدها بسته شده و دردناکى و کوفتگى به حداقل برسد.
عوارض احتمالى شامل واکنش حساسیتى به ماده شیمیایى، سوزش در محل تزریق، ورم و جراحت پوستى است. با قطع جریان خون وریدى، بافت ترمیمى ایجاد شده و ورید به تدریج ناپدید مى شود. ممکن است در ناحیه درمان شده خطوط قهوه اى ایجاد شوند که معمولاً به تدریج ناپدید مى شوند.
اسکلروتراپى عموماً فقط براى وریدهاى تارعنکبوتى یا وریدهاى واریسى بسیار کوچک به کار مى رود. در این شیوه درمانى بیمار مى تواند انتظار بهبود 50 تا90 درصدى در وریدهاى تارعنکبوتى داشته باشد، اما ممکن است وریدهاى جدید در همان محل ایجاد شوند.
انواع واریس
انواع مختلفی از واریس وجود دارد، مانند:
رگهای واریسی خرطومی: این رگ‌ها نزدیک به سطح پوست و ضخیم و چاق هستند. اغلب طول بلندی دارند و ناخوشایند به نظر می‌رسند.
رگهای واریسی رتیکولر: این رگ‌ها قرمز هستند و گاهی اوقات در یک شبکه نزدیک به هم قرار گرفته‌اند.
واریسهای بزرگتر ساپنوز: رگهای اندام تحتانی از رگهای عمیق و رگهای سطحی تشکیل شده و بیشتر جریان خون در پاها از طریق رگهای عمیق به قلب باز می گردد. ورید واریس در رگهای سطحی تشکیل شده است که حدود 10٪ از جریان خون در پاها را پوشش می دهد. در میان وریدهای سطحی در پاها، رگهای بزرگتر بیشترین واریس را تشکیل می دهد. رگ زخم صافنوس ورید سطحی است که از داخل مچ پا بالا می رود و در ناحیه مایع به رگ فمور متصل می شود. واریس که در مجرای اصلی و شاخه های اصلی صافنوس تشکیل شده رگ های بزرگ صافنوس نامیده میشوند. ناحیه شیوع این واریس پایین پا ، داخل ران ، خارج از اندام تحتانی و پشت ران است.
رگهای واریسی کوچکتر سافنوس :ورید های واریسی کوچک سافنوس اغلب در کنار ورید واریس بزرگتر وجود دارند. رگه کوچکترسافنوس از خارج تاندون آشیل بیرون می آید و در قسمت پشت زانو به رگ عمیق متصل است. ناحیه ابتلا به واریس کوچک سافنوس در قسمت پشت مچ پا یا زانوها میباشد.
واریس شاخه ای: این ورید سگمنتال بزرگ شده است که از رگ اصلی صافنوس منتج می شود. عمدتاً در زیر زانوها دیده می شود و گاهی اوقات یک رگ واریس به تنهایی بروز میکند. از ویژگی های آن کمی باریک تر بودن آن نسبت به واریس صافنوس است.
