حمید افراسیابی در مورد طبع و مزاج سرد و گرم از دیدگاه طب سنتی می گوید: در طب سنتی بدن انسان از چهار ماده اصلی آب (سرد و تر)، باد (گرم و تر)، آتش (گرم و خشک) و خاک (سرد و خشک) تشکیل شده به همین دلیل اگر رابطه این عناصر تغییر کند بیماریهای مختلفی ایجاد می‌شود.
برخی افراد دارای طبع بهاری یا دموی هستند که در طب سنتی به گرم و تر معروف است و حجم خون در آنها بالاست، با اشتها غذا می‌خورند، معمولا چاق و درشت اندام بوده و رنگ چهره آنها متمایل به قرمز است. این افراد از نظر شخصیتی، روحیه‌ای مهربان و برون گرا دارند و بسیار اجتماعی هستند و چون مستعد ابتلا به بیماریهای قلبی و عروقی و سکته‌های مغزی هستند باید از غذاهایی با طبع لطیف برای کاهش غلظت خون خود استفاده کنند.
صفراوی‌ها طبع گرم و خشک دارند، معمولا عصبی و کم خواب هستند و دیر چاق می‌شوند و افرادی برون گرا و اجتماعی هستند و چون دارای بدن گرمی هستند از عوارضی چون خشکی دهان رنج می برند. یبوست، ادرار تیره، کم اشتهایی، عطش، تلخ شدن دهان، سردرد، سرگیجه و دیدن خواب های ترسناک از نشانه های مزاج صفراوی است. غذاهای چرب و سنگین صفرا را زیاد می‌کند و باید غذاهای سرد مصرف کرد.
گروه دیگر افراد سوداوی هستند. این افراد دارای طبع پاییزی سرد و خشک بوده معمولا لاغر اندام هستند و با اینکه خواب زیادی دارند اما اشتهای بالایی ندارند. از نظر شخصیتی نیز بسیار حساس، دقیق، منظم و زود رنج هستند.
افراد زمستانی یا بلغمی به علت سرد و تر بودن طبعشان دارای چربی زیادی در بدن بوده و مستعد چاقی هستند. معمولا دارای پوستی سفید، حرکاتی کند و از لحاظ روحی و روانی تمایل به تنهایی دارند و اغلب افرادی آرام و ملایم‌اند.
