ویروس اچ آی وی با ورود به بدن می تواند به بیماری AIDS و یا سندروم نقص ایمنی منجر شود. علائم HIV متفاوت اند و بسیاری از مردم تا سال ها بعد از ابتلا، هنوز نمی دانند به این بیماری مبتلا شده اند. در حالی که دانستن علائم این بیماری می تواند در تشخیص هرچه سریع تر بیماری مفید باشد. ویروس HIV در تمام مایعات بدن پخش می شود. پس این ویروس می تواند از طریق خون، مایع منی و مایع واژینال منتقل شود. HIV در شیر مادر مبتلا هم وجود دارد، پس می تواند از طریق شیردهی نیز به نوزاد منتقل شود. اگرچه نوزاد در دوران جنینی هم به دلیل انتقال خونی با مادر می تواند به این بیماری مبتلا شود.
نداشتن اطلاعات کافی درباره این بیماری باعث نگرانی روزافزون مردم برای ابتلا یه این بیماری می شود، مخصوصا افرادی که اطلاعات نصفه نیمه ای درباره این بیماری دارند. اگر شما هم از این دسته افراد هستید و نگران ابتلا به این بیماری، توصیه می کنیم تست های آزمایشگاهی را انجام دهید. از طرفی حدود یک تا دو ماه بعد از ورود ویروس HIV به بدن، 40 تا 90 درصد افراد علائم شبیه سرماخوردگی را گزارش می کنند. به این علائم در کنار هم سندرم حاد ویروسی یا همان ARS گفته می شود. ما در اینجا 10 علامت شایع بیماری ایدز را بررسی خواهیم کرد. در صورتی که شما فردی در معرض خطر ابتلا به این بیماری می باشید و این علائم را نیز تجربه کرده اید، مراجعه هرچه سریع تر به پزشک و انجام تست های آزمایشگاهی را به شما توصیه می کنیم.
1- تب: تب یکی از اولین علائم سندرم حاد ویروسی است که می تواند به صورت تب خفیف تا شدید تظاهر کند. این تب به دلیل ورود ویروس ایدز به عروق خونی و تجمع آن در تعداد بالا و در نتیجه تحریک سیستم ایمنی ایجاد خواهد شد.
2- خستگی: پاسخ التهابی سیستم ایمنی تحریک شده می تواند باعث احساس خستگی و بی حالی شود. بنابراین خستگی می تواند هم علامت اولیه بیماری ایدز و هم نتیجه ی این بیماری باشد. این را هم فراموش نکنید که خستگی می تواند علامت بسیاری از بیماری ها باشد و هر خستگی هم نشانه بیماری HIV نیست. این علامت زمانی ارزش پیدا می کند که همراه سایر علائم و مخصوصا در افراد در معرض خطر ابتلا باشد.
3- درد عضلات، درد مفاصل و ورم غدد لنفاوی: سندرم حاد ویروسی معمولا با سرماخوردگی و یا هر عفونت ویروسی دیگر، حتی سیفلیس و هپاتیت اشتباه گرفته می شود. کاملا طبیعی است. خب خیلی از علائم این بیماری با بیماری های ديگر مشابه است، مثل درد عضلات و مفاصل. ورم گره های لنفاوی هم که به دلیل ورود عفونت به بدن ایجاد می شود، در این سندرم به دلیل ورود ویروس HIV ایجاد خواهد شد.
4- گلودرد و سردرد: مثل سایر علائم نام برده، گلودرد و سردرد نیز مختص بیماری ایدز نیست. اما اگر شما اخیرا رفتار خطرناکی در خصوص ابتلا به HIV داشته اید و خود را مستعد ابتلا به آن می بینید، دیدن این علائم می تواند اخطاری به شما باشد که هر چه سریع تر تست های تشخیصی را انجام دهید.
5- راش های پوستی: راش های پوستی نیز از علائمی هستند که می توان آنها را هم به عنوان علائم شروع بیماری و هم عارضه ی ابتلا به HIV در نظر گرفت.
6- تهوع، استفراغ و اسهال: حدود 30 تا 60 درصد مبتلایان به ایدز در مراحل اولیه ابتلا به این بیماری، تهوع، استفراغ و اسهال را داشته اند. اما از آنجایی که این علائم می توانند نشانه ی خیلی از بیماری های دیگر هم باشد، معمولا نادیده گرفته می شود. اما توجه داشته باشید اسهال و استفراغ مقاوم به درمان می تواند علامت محکم تری برای ابتلا به HIV باشد. در این صورت عامل اصلی یا ویروس HIV است و یا هر ویروسی که سیستم ایمنی را شدیدا هدف گرفته باشد.
7- کاهش وزن: می توان گفت قریب به اتفاق مبتلایان به ایدز افرادی لاغر اندام هستند، بدون اینکه رژیم لاغری گرفته باشند و یا از علت آن مطلع باشند. این افراد وزن کم می کنند، در حالی که همه تلاش خود را برای بیشتر غذا خوردن و چاق شدن به کار می گیرند. کاهش وزن اولیه معمولا حدود 10 درصد وزن فرد است و خیلی وقت ها از اسهال مقاوم به درمان ناشی می شود.
8- پنومونی: پنوموني یا ذات الریه همراه با کاهش وزن و سرفه های خشک می توانند دلیل قطعی تری برای ورود یک عفونت و تحریک شدید سیستم ایمنی باشد. البته باز هم نمی توان تشخیص قطعی داد. عفونت با توکسوپلاسموز و عفونت هایی که مغز را مورد هدف قرار می دهند مثل سیتومگالوویروس نیز می توانند باعث این علائم شوند. اگرچه شیوع این بیماری ها هم زیاد نیست، پس این علامت ما را به تشخیص نزدیک تر خواهد کرد.
9- تعریق شبانه: حدود نیمی از مبتلایان به ایدز در مراحل اولیه آلوده شدن به HIV، تعریق شبانه را تجربه کرده اند. این عارضه می تواند ارتباط بیشتری با ویروس داشته باشد و با تعریق ناشی از گرما یا ورزش کردن به کلی فرق می کند. تعریقی ناگهانی و شدید که فرد را مجبور می کند برای عوض کردن لباس هایش از خواب بیدار شود.
10- تغییر شکل ناخن ها: ضخیم و خم شدن ناخن ها، ورم ناخن ها و تغییر رنگ آنها با ایجاد خطوط قهوه ای و حتی سیاه می تواند از مراحل اولیه ابتلا به بیماری ایدز باشد. بیماری های زیادی وجود ندارند که مشابه این علامت را ایجاد کنند. هر چند یک عفونت قارچی به نام قارچ کاندیدا هم می تواند منجر به ایجاد این عارضه شود. ابتلا به عفونت های قارچی مخصوصا قارچ کاندیدا، احساس گیجی و اختلال در تمرکز، زخم، تبخال و زگیل تناسلی، احساس مورمور شدن پاها و دست ها و اختلالات سیکل قاعدگی از دیگر تغییراتی هستند که در مراحل اولیه ابتلا به HIV توسط افراد گزارش شده است.
در کنار هم قرار دادن این علائم و داشتن سابقه رفتارهای مخاطره آمیز برای ابتلا به ایدز، هشداری برای شماست تا هرچه سریع تر به فکر پیگیری آن باشید. این را هم بدانید که بدن در روزهای اول ورود ویروس HIV شروع به ساخت آنتی بادی بر علیه آن نمی کند. بنابراین ممکن است تست آزمایشگاهی اول نتیجه را به اشتباه منفی گزارش کند. ممکن است افزایش سطح آنتی بادی ها چند هفته تا چند ماه هم طول بکشد. پس یک تست منفی هرگز نشانه منفی بودن قطعی نخواهد بود و لازم است در صورت داشتن عوامل خطر این تست تکرار شود. نوع دیگری از تست های تشخیصی، تست تشخیص RNA ویروسی است. این تست به طور محکمی ابتلا به بیماری را در طی 9 روز اول نشان می دهد. اگرچه این تست هزینه گران تری از سایر تست های ساده آزمایشگاهی را دارد.
