کافه خوندنی

اما وقتی صحبت از گشت و گذار در مریخ آن هم سواره یا سوار بر خودروی مریخ نورد می شود چه می توان گفت؟ در این وضعیت فضانوردان تنها لباس فضانوردی بر تن دارند و هیچ حفاظ دیگری نمی تواند حفظ سلامت آنها را تضمین کند.

در عین حال پیشنهاداتی نیز مطرح می شود که عملا باید به آنها به عنوان راه حلهای دور از دسترس نگاه کرد، مثلا استفاده از انسانهایی به عنوان فضانورد که ساختار فیزیولوژیکی آنها با استفاده از مهندسی ژنتیک دستکاری شده است. بدین ترتیب می توان امیدوار بود که چنین فضانوردانی در برابر پرتوهای کیهانی مقاومت خوبی داشته باشند.

اما در این میان بحث دیگری نیز به عنوان یک راه حل قابل دسترس مطرح بود و آن استفاده از فضانوردانی است که هم اکنون نیز در مقایسه با سایر انسانهای روی زمین بیشتر در معرض پرتوها قرار دارند و البته زندگی عادی خود را دنبال می کنند. سالهای طولانی است که دانشمندان ساکنان رامسر در شمال ایران را مورد مطالعه قرار می دهند. اینگونه تصور می شود که این نقطه از ایران بالاترین سطح از پرتوها را برای یک منطقه قابل سکونت (در زمین) داشته باشد.

گفته می شود سطح پرتوها در رامسر تا ۸۰ برابر متوسط جهانی است. اما نکته (عجیب) اینجاست که بر اساس مطالعات صورت گرفته بر روی هزاران تن از ساکنان رامسر، نرخ سرطان ریه در این شهر زیر متوسط جهانی است. واقعیت این است که بر اساس مطالعاتی صورت گرفته نوعی ژن بخصوص مسؤول تولید سلولهای خونی سفیدی است که با نام «سلولهای قاتل طبیعی» شناخته می شوند و آنها به تومورها حمله می کنند.

به بیان دیگر می توان گفت شاید نیازی به دنبال کردن ایده بحث برانگیز دستکاری ژنتیکی انسانها برای مقاوم سازی فضانوردان مأموریت مریخ در برابر پرتوهای مرگبار کیهانی نباشد زیرا هم اکنون گزینه های خوبی در بخشهایی از دنیا (به عنوان مثال ایران) وجود دارد.