در این افراد، چند علت دیگر برای آریتمی قلب شان وجود دارد که شامل مواردی چون بیماری تیرویید، فشارخون بالا یا نارسایی دریچه میترال می شود. در مطالعات بالینی، مبتلایان به این وضع که اضافه وزن داشتند، توانستند با اصلاحات و تغییر اساسی در سبک زندگی و تلاش برای کاهش وزن تا حدود زیادی علایم را کاهش داده و حتی در بسیاری از موارد مشکل فیبریلاسیون دهلیزی شان را برطرف کنند. ضمنا کاهش وزن، همراه با تغییرات چشمگیر در ساختار و عملکرد قلب شان بوده است که باعث نرمال شدن ریتم ضربان قلب شان شد.
ارتباط ورزش با فیبریلاسیون دهلیزی
اکنون پژوهش های گوناگون تأیید می کنند میزان ورزشی که انجام می دهیم، نقش مهمی در تعیین این مسأله دارد که دچار فیبریلاسیون های دهلیزی خواهیم شد یا خیر، اما به این صورت که هم جنبه منفی دارد و هم جنبه مثبت! یعنی سبک زندگی یکجانشینی تا حدود زیادی خطر این بیماری را در بردارد؛ اما از آن طرف نیز ورزش بیش از اندازه مخصوصا زیاده روی در تمرینات استقامتی، ریسک فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش می دهد.
یکجانشینی
مطالعات فراوانی نشان داده اند که یک ارتباط قوی میان عدم تحرک و یکجانشینی با فیبریلاسیون دهلیزی وجود دارد. بنابراین بهبود سبک و کیفیت زندگی می تواند احتمال فیبریلاسیون دهلیزی را کاهش دهد. تحقیقی که در سال 2015 انجام شد، نشان داد بیمارانی که فیبریلاسیون دهلیزی داشتند، توانستند با پیروی از یک برنامه ورزشی مناسب و کافی تا حدود زیادی میزان سلامت قلب و ریه های شان را بالا ببرند که این بهبود، ارتباط تنگاتنگی با کاهش و حتی بر طرف شدن فیبریلاسیون دهلیزی داشت.
ورزش زیاد
از سوی دیگر، مطالعات گوناگون ثابت کرده اند آنهایی که سال هاست در ورزش های استقامتی زور آزمایی می کنند (مانند دوندگان ماراتن) ریسک بالاتری در ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی دارند؛ حدود 5 برابر بیشتر از بقیه.
همه اینها یعنی؟
هر کسی که اضافه وزن دارد و بی تحرک و یکجانشین است، لزوما دچار فیبریلاسیون دهلیزی نمی شود و البته هر کسی که تمرینات استقامتی زیادی انجام می دهد، دلیلی ندارد حتما چنین بلایی سرش بیاید. اما به نظر می رسد بعضی از افراد به طور طبیعی در معرض این مشکل هستند که احتمالا مداخله های ژنتیکی دلیلش است و در این اشخاص ورزش زیاد می تواند مشکل ساز و خطرناک باشد.
ورزشکاران استقامتی مایلند در دنیای خودشان زندگی کنند و معمولا شما نمی توانید در مورد جنبه های منفی که همراه با فعالیت ها و شیوه زندگی شان است، با آنها گفت و گو کنید. اما کسی که معمولا بی تحرک و یکجانشین است، به احتمال زیاد پندپذیرتر است! با پزشکتان در مورد کاهش وزن و شروع یک برنامه ورزشی درست و مناسب مشورت کنید، نه فقط به خاطر ارتقای سلامت عمومی تان، بلکه برای کاهش علایم فیبریلاسیون دهلیزی یا برطرف کردن آن.