کافه خوندنی

AIDS (ایدز)

در کلمه AIDS حرف A به معنای اکتسابی، I به معنای ایمنی، D به معنای نقص و S به معنای سندرم می باشد.

پس می توان گفت ایدز، یک بیماری اکتسابی است.

سیستم ایمنی بدن شامل اندام ها و سلول هایی است که به مبارزه با عفونت و یا بیماری مشغولند، ولی در بیماری ایدز این سیستم دچار نقصان و کمبود است و به درستی کار نمی کند.

سندرم نیز مجموعه ای از علائم و نشانه های بیماری می باشد.

دلیل ابتلا به HIV و ایدز

ویروس HIV برای مدت زیادی در بدن پنهان باقی می ماند و به قسمت مهم سلول های ایمنی یا دفاعی (سلول های T و سلول های CD4) حمله می کند.

بدن ما برای مقابله با عفونت ها و بیماری ها نیاز به سلول های دفاعی دارد، اما HIV به آنها حمله می کند و با استفاده از آنها، تعداد خود را زیاد می کند و آنها را از بین می برد.

با گذشت زمان HIV ، بسیاری از سلول های CD4 را تخریب می کند و بدن دیگر قدرت مبارزه با عفونت ها و بیماری ها را ندارد. در این حالت عفونت HIV می تواند منجر به بروز بیماری ایدز شود.

در حقیقت ایدز (سندرم نقص ایمنی) مرحله آخر عفونت HIV می باشد و بیمارانی که در این مرحله هستند، سیستم ایمنی بدنشان آسیب زیادی دیده و آنها در معرض عفونت های زیادی قرار دارند.

اگر شما دچار یک و یا چند عفونت باشید، سرطان های خاصی را بگیرید و یا سلول های CD4 بدنتان کم باشد، می توان گفت شما دچار سندرم ایدز شده اید و نیاز به مداخله پزشکی و درمان دارید.

ایدز از کجا شروع شد؟

دانشمندان معتقدند که ویروس HIV از نوع خاصی شامپانزه موجود در غرب آفریقا بوجود آمده است. دانشمندان باور دارند که این نوع شامپانزه، دارای نوعی ویروس نقص ایمنی میمون به نام SIV می باشد. احتمالا این ویروس از طریق شکار و خوردن این حیوان و تماس خون آلوده این حیوان، به انسان منتقل شده است. تحقیقات اخیر حاکی از آن است که ویروس HIV در اواخر سال 1800 میلادی از شامپانزه به انسان منتقل شده است.

 از کجا بفهمیم به این بیماری مبتلا شده ایم؟

دو نوع ویروس HIV وجود دارد و هر دو نوع، سیستم ایمنی بدن را تخریب می کنند.

در عرض چند هفته آلودگی به HIV، برخی از مردم علائم شبه آنفلوانزا دارند که 1 تا 2 هفته طول می کشد. اما برخی دیگر از بیماران، دارای هیچ نوع علامتی نمی باشند.

افرادی که آلوده به این ویروس هستند، سالیان سال ممکن است احساس سلامتی کنند، اما به هر حال آنها دارای ویروس HIV می باشند.

این ویروس در دوران بارداری، موقع تولد نوزاد و یا شیردهی می تواند از مادر به فرزند منتقل شود.

کسانی که به ظاهر سالم هستند، ولی در واقع دارای این ویروس هستند، می توانند از درمان عفونت HIV استفاده کنند.

این درمان ها می توانند سرعت تخریب سیستم ایمنی را کم کند و به تاخیر بیندازد، زندگی بهتری را برای مبتلایان فراهم کند و انتقال این ویروس را به افراد دیگر کاهش دهد.

اگر درمان صورت نگیرد، HIV می تواند با بیماری های قلبی عروقی، بیماری کلیه، بیماری کبد و سرطان همراه شود.

همانطور که گفته شد در مرحله آخر HIV و طی چند سال، سندرم ایدز بوجود می آید.

 راه های انتقال ویروس HIV

از راه های زیر این ویروس منتقل می شود:

- رابطه جنسی با فرد آلوده به ویروس

- استفاده از سوزن و یا سرنگ مشترک و یا تجهیزات مورد استفاده برای تزریق مواد مخدر

- متولد شدن از مادر مبتلا به ایدز: این ویروس در دوران بارداری، موقع تولد نوزاد و یا شیردهی می تواند از مادر به فرزند منتقل شود.

- سوزن آلوده به این ویروس و یا وسایل تیزی که موجب خون آمدن از این بیماران می شود (بیشتر این موارد در درمانگاه ها، بیمارستان ها و مطب ها دیده شده است)

- دریافت خون و فراورده های خونی و یا پیوند عضو از فردی که مبتلا به این ویروس می باشد.

- از طریق تزریق غیربهداشتی و شیوه های دندانپزشکی

- غذایی که فرد مبتلا به HIV جویده است و از دهان خود بیرون آورده است. این مورد بیشتر در مراقبان کودکان مبتلا به HIV دیده شده است.

- گاز گرفتن توسط فرد مبتلا که باعث زخمی شدن و تخریب بافت و خون آمدن می شود. اما این را بدانید که اگر پوست پاره نشود و خون نیاید، هیچ خطری وجود ندارد.

- تماس با پوست زخمی، جراحت و یا خلط  بیمار مبتلا به HIV

- اگر لب و یا لثه بیمار خونی باشد و شما را ببوسد.

- خالکوبی با وسایل غیراستریل

از چه طریق ویروس ایدز منتقل نمی شود؟

- آب و هوا

- گزش حشرات از قبیل پشه

- بزاق، اشک و یا عرق بدن

- دست دادن با بیمار و یا استفاده مشترک از ظرف غذا